Dis nou offisieel!

Twee weke is uiteindelik verby en dis tyd vir ons 7 weke afspraak by die gynae. So ver gaan die swangerskap goed. Het n baar queezy dae agter die rug maar te danke aan die internet het ek geleer van die wonders van gemmer en hoe dit kan help met swangerskap naarheid. Ek het ook uit my eie uit geleer dat ek moet liewer eet as ek so olik voel, dit help my beter voel. Ek kan ook se dat daar is sekere dinge waarvan ek nie meer hou nie en geen lus vir het nie, sampioene en murgpampoentjies is bo aan die lys, en dit was altyd van my gunstellinge. Ons rosyntjie, dis hoe groot die embryo is, hou obviously nie hiervan nie. Hopelik gaan dit gou verby. Ek vergryp my aan vrugte, veral Fuji appels en naartjies. So ek eet gesond en maak seker ek vat my folic acid en omega. Die omega op n goeie dag is n challenge want ek kan mos nie pille slik nie so ek moet die olie drink. Yuck! Moet nie eens praat van my vitamiene milkshake nie. Gelukkig is die milkshake vir my en vir ons rosyntjie nie. So as ek hier en daar n dosis mis sal dit nie die einde van die wereld wees nie.

Ek gaan tel vir Weber op en ons gaan gynae toe. Die ontvangsdame vergeet om my in n koppie te laat pie so ek gaan in by die dokter met n vol blaas. Ons praat bietjie oor ons ervaring so ver en gaan toe in vir n scan. Die dokter sukkel om enige iets op te tel met die interne scan, my hart val omtrent, maar ek bly positief. Sy besluit toe om n buite sonar te doen en my volblaas te gebruik om die sonar op te tel. Gewoonlik is 7 weke nog te vroeg om n buite sonar te doen. Sy het nog skaars met die sonar begin toe kon ons die hartjie hoor. WOW, dit was amazing. Sy meet vinnig en stuur my om te gaan pie met die hoop dat ons hierdie keer iets met die interne sonar sal optel, maar ongelukkig kon ons niks op tel nie. Sy se as sy dit geweet het sou sy langer die buite scan gedoen het sodat ons waarde uit die ervaring kon kry. 

Vir ons was dit voldoende om te weet dat ons babatjie daar is, die hartjie klop en dis ons sin. Ons kaboutertjie wat aan die groei is.

Ek word weer vir bloedtoetse gestuur, hierdie keer vir my yster en om te kyk dat ek weerstand teen Rubella (Duitse Masels) het. Hulle stuur ons huis toe met n hele goodie bag vol boeke en lees stof genoeg om my besig te hou vir weke.

So dis nou offisieel en ons laat die hele familie weet. Almal is so gelukkig vir ons. Ons is dankbaar vir die gawe van hierdie klein dingetjie wat binne ons groei en sien uit na die maande wat voorle.